Tarasin Jan

Jan Tarasin urodził się 11 września 1926 roku w Kaliszu. Ojciec artysty również Jan był matematykiem a matka, Katarzyna D’André historykiem. Już, jako kilkuletni chłopiec Jan interesował się sztuką, rysował i zbierał reprodukcje dzieł znanych twórców. W czasie okupacji rodzina Tarasinów przeniosła się do Saren- małej miejscowości na Polesiu, na wschodzie Polski. W 1944 roku ojciec artysty został aresztowany przez Niemców i osadzony w obozie w Działdowie, gdzie w styczniu 1945 roku wraz z innymi współwięźniami został rozstrzelany. Matka wspólnie z synem i córką przeniosła się do Olkusza gdzie w 1946 roku Jan uzyskał maturę.

W latach 1946- 1951 Tarasin studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowniach malarstwa profesorów Zygmunta Rudnickiego, Zbigniewa Pronaszki i Wacława Taranczewskiego oraz w pracowniach grafiki profesorów Andrzeja Jurkiewicza i Konrada Strzednickiego. Szybko został zauważony. Już podczas drugiego roku studiów zaproszono go do grona artystów wystawiających w ramach I Wystawy Sztuki Nowoczesnej. Kolejne lata, podczas, których państwo próbowało podporządkować środowisko artystyczne idei realizmu socjalistycznego były dla artysty okresem bardzo trudnym. Zmagał się z ciężkimi warunkami ekonomicznymi oraz apatią twórczą, która dotknęła całą akademię- profesorów i środowisko studenckie.

Wczesne prace malarskie Tarasina to martwe natury, które z czasem stawały się coraz bardziej odrealnione i uproszczone. W 1952 roku artysta stał się znany szerszej publiczności dzięki plakatowi BUMELANT. Nie jest to jedyna praca z tego okresu, w której Tarasin podejmował tematykę społeczną. Znana jest również jego litografia Wyścig Pokoju z końca lat 50. Wraz z końcem studiów Tarasin brał udział w coraz to większej liczbie wystaw. Jego obrazy oraz grafiki przybrały formę  zbiorów symboli i znaków stanowiących próbę uchwycenia nadrzędnych praw rządzących światem. W kolejnych płótnach o powtarzających się tytułach Kolekcja, Przedmioty oraz Zbiór przestrzeń obrazów stawała się czystsza i jeszcze bardziej uporządkowana.

W 1962 roku w ramach stypendium Tarasin wyjechał na kilka tygodni do Chini Wietnamu. W tym samy czasie miejsce miały jego pierwsze zagraniczne wystawy – między innymi w Galerie Lambert w Paryżu oraz w Pinkegalerij w Gissenburgu w Holandii. Jedna z prac pokazywanych na paryskiej wystawie została wybrana na III Międzynarodową Wystawę Młodych Artystów Europa- Japonia 1964, gdzie została nagrodzona.

W latach 1963-1967 Jan Tarasin był wykładowcą na Wydziale Architektury Wnętrz na macierzystej uczelni. Podczas podróży do Holandii, Francji i Szwecji artysta pozostawał pod wpływem sztuki dawnej i jej tradycji opartej na ścisłym kontakcie z naturą. Wielokrotnie podkreślał, że …natura jest repozytorium form dla malarza, zbiorem nieskończonej liczebności.

W roku 1967 przeniósł się do Warszawy, gdzie, jako pedagog pracę podjął siedem lat później obejmując pracownię na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po raz pierwszy opublikował wówczas Zeszyty – zbiór esejów, rysunków, grafik oraz zdjęć, które stanowiły ważne dopełnienie jego artystycznych działań aż do roku 1982. (Pojawiło się osiem Zeszytów w nakładzie 30-50 sztuk). W 1985 roku Tarasin został mianowany profesorem nadzwyczajnym warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1987 objął stanowisko rektora, które sprawował do roku 1990. W 1996 roku przeszedł na emeryturę.

Jan Tarasin był malarzem, grafikiem i autorem tekstów o sztuce. Wizja świata, którą przestawiał w swoich pracach budzi wiele skojarzeń i odwołań. Artysta interesował się filozofią Dalekiego Wschodu, z wielkim zaciekawieniem śledził odkrycia współczesnej nauki. Malarstwo traktował, jako drogę prowadzącą do poznania reguł rządzących wszystkimi bytami/ rzeczami. Wciąż na nowo kreślone znaki i symbole stanowiły próbę uchwycenia zmienności natury – przypadkowości oraz granicy między chaosem i porządkiem.

Od 1962 roku Tarasin należał do Grupy Krakowskiej. W 1976 został uhonorowany Nagrodą Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida a w 1984 otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa. W 1989 roku odebrał odznakę Honorowego Obywatela Miasta Kalisza.W 2005 roku został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2010 roku imię Jana Tarasina nadano Biuru Wystaw Artystycznych w Kaliszu.

Prace Jana Tarasina znajdują się w zbiorach największych muzeów na całym świecie. Artysta zmarł 8 sierpnia 2009 roku w Warszawie.