Heyman Maurycy

artysta – malarz, rysownik, miniaturzysta, syn Gustawa. Urodził się w Warszawie? – Słownik artystów polskich podaje datę ok. 1867 – 1870, zmarł w maju 1898 roku w Mustapha w Algierii. Swoją drogę artystyczną zaczął, jak większość młodych polskich artystów, w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. Następnie kontynuował studia w Paryżu, gdzie był uczniem Fernanda Cormona – jednego z najbardziej znanych malarzy akademickich swoich czasów. Mistrz był jednym z uznanych twórców malarstwa historycznego, lubującym się zwłaszcza w dramatycznych i krwawych scenach. Niewątpliwie nauka w Atelier Cormona mogła być dla Maurycego przepustką do oficjalnego świata sztuki i triumfów na salonach artystycznych. Sukcesy młodego malarza zdają się potwierdzać tą tezę. Już podczas nauki wystawiał wraz z innymi uczniami studia i szkice, a nawet wspomniano o portrecie Lallementa – wynalazcy roweru. W 1894 roku podczas Salonu zaprezentował serię studiów rysunkowych Symphoniesd’Expressions, które zwróciły uwagę krytyki francuskiej swoim bardzo pogłębionym wyrazem psychicznym. Prasa kaliska, w ślad za francuską pisała: „pomiędzy pracami młodego malarza … znajduje się cała seria studiów rysunkowych pełnych wyrazu, które cieszą się najżywszym powodzeniem. Prace te są początkiem bardzo głębokich studiów, którym ten interesujący artysta pragnie się poświęcić. Nie wątpimy, że powodzenie roku bieżącego doda mu odwagi w tych usiłowaniach wysoce artystycznych przedstawionych w sposób wybitnie oryginalny i nowy”. Rysunki przedstawiały stany emocjonalne odbijające się na ludzkiej twarzy w poszczególnych fazach narastania uczuć – jako modela wykorzystał własną twarz. Zestaw studiów wydano w 1895 roku. W 1896 roku artysta znowu wystawiał swoje prace na Salonie – tym razem zaprezentował portret E. M. Colonne – dostał za niego list pochwalny. W 1897 roku wystawił miniatury portretowe, które również zyskały uznanie krytyki. Zmarł najprawdopodobniej na gruźlicę w 1898 roku.