Staniszewski Jakub

Uczeń krakowskiego złotnika Dominika Chełpińskiego. 21 lipca 1769 r. wyzwolony na czeladnika i po obowiązkowej wędrówce, ukończonej zapewne około 1777 r., uzyskał tytuł mistrza. W tym samym roku przyjęty do cechu krakowskich złotników.

W kaliskich księgach parafialnych wymieniany od 1775 r., w kaliskich aktach miejskich wzmiankowany od 1779 r. W l. 1781-1785 starszy kaliskiego cechu. Po reformach Komisji Dobrego Porządku, w l. 1783-1787, jeden z tzw. Siedmiu Mężów.

28 października 1775 r. ożenił się w Kaliszu z miejscową panną Marianną Kempińską. W l. 1783-1784 wynajmował na mieszkanie i pracownię pomieszczenia u mosiężnika i późniejszego ławnika Jana Kantego Lazarkiewicza (vel Łazarkiewicza) przy ul. Wrocławskiej. 19 października 1782 był świadkiem na ślubie Jana Lazarkiewicza, zapewne syna tegoż mosiężnika, z Franciszką Wolniewiczówną. 9 lipca 1784 r. Staniszewskim zmarł siedmioletni syn Paweł Celestyn.

W 1785 r. złotnik zważył, otaksował i przetopił srebra pochodzące z kościoła pobenedyktyńskiego w Kościelnej Wsi koło Kalisza.

W 1786 r. złotnik miał własną nieruchomość i zatrudniał w warsztacie dwóch czeladników.

Przypisuje mu się autorstwo rokokowego kielicha ufundowanego przez Damiana Józefa Sadowskiego, kanonika kolegiaty kaliskiej i ostatniego prepozyta benedyktynów w Kościelnej Wsi (pełniącego tę funkcję w l. 1766-1782), a także rokokowego pastorału z herbem Grabie, datą „1782” i inicjałami Kazimierza Lipskiego (? – 1797), kanonika gnieźnieńskiego, opata komendatoryjnego lubińskiego, archidiakona kujawskiego, kustosza wolborskiego, proboszcza infułata kolegiaty w Choczu i proboszcza kościoła parafii we Wschowie. Obydwa obiekty przechowywane są w skarbcu kaliskiej kolegiaty Wniebowzięcia NMP (sanktuarium św. Józefa).